Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

rubore suffusus

  • 1 suffusus

    suffusus, a, um part. passé de suffundo. [st2]1 [-] épanché, répandu. [st2]2 [-] baigné, mouillé, teint, coloré, saturé.    - lacrimis oculos suffusus: [inondé de larmes quant aux yeux] = les yeux inondés de larmes.    - suffusi cruore oculi, Plin. 29, 6, 38, § 126: les yeux injectés de sang.    - suffusa bilis, Plin. 22, 21, 26, § 54: la jaunisse.    - quibus intumuit suffusâ venter ab undâ, Ov.: ceux dont le ventre est gonflé par l'hydropisie.    - Massinissae rubor suffusus, Liv.: la rougeur qui couvrit le visage de Massinissa.    - suffusus lumina flammâ, Ov.: qui a les yeux pleins de feu.    - animus in aliquem malevolentiâ suffusus, Cic. Fam. 1, 9, 22: l'âme remplie de malveillance à l'égard de qqn.    - animus nullâ malevolentiâ suffusus, Cic.: âme pure de tout sentiment de malveillance.    - suffusus rubore, Ov.: qui rougit.    - suffusior sexus, Tert.: sexe plus pudique.
    * * *
    suffusus, a, um part. passé de suffundo. [st2]1 [-] épanché, répandu. [st2]2 [-] baigné, mouillé, teint, coloré, saturé.    - lacrimis oculos suffusus: [inondé de larmes quant aux yeux] = les yeux inondés de larmes.    - suffusi cruore oculi, Plin. 29, 6, 38, § 126: les yeux injectés de sang.    - suffusa bilis, Plin. 22, 21, 26, § 54: la jaunisse.    - quibus intumuit suffusâ venter ab undâ, Ov.: ceux dont le ventre est gonflé par l'hydropisie.    - Massinissae rubor suffusus, Liv.: la rougeur qui couvrit le visage de Massinissa.    - suffusus lumina flammâ, Ov.: qui a les yeux pleins de feu.    - animus in aliquem malevolentiâ suffusus, Cic. Fam. 1, 9, 22: l'âme remplie de malveillance à l'égard de qqn.    - animus nullâ malevolentiâ suffusus, Cic.: âme pure de tout sentiment de malveillance.    - suffusus rubore, Ov.: qui rougit.    - suffusior sexus, Tert.: sexe plus pudique.
    * * *
        Genae suffusae igne. Seneca. Rouges comme feu.
    \
        Candor suffusus purpureo sanguine. Stat. Blancheur de visage entremeslee de rougeur.
    \
        Lachrymis oculos suffusa. Virgil. Qui ha les yeulx arrousez ou baignants et trempants en larmes.
    \
        Suffusus rubor. Liu. Une rougeur esparse parmi le visage de honte qu'on ha.
    \
        Suffusus cordi sanguis. Cic. Respandu dedens le coeur.
    \
        Suffusus sanguis oculis, et Suffusi cruore oculi. Pli. Meurtriz.
    \
        Lingua est suffusa veneno. Ouid. Baignee en venim.
    \
        Suffusus maleuolentia animus in caeteros. Cicero. Plein de malvueillance envers les autres.

    Dictionarium latinogallicum > suffusus

  • 2 subfundo

    suf-fundo ( subf-), fūdi, fūsum, 3, v. a., to pour below or underneath; to pour into or among; to pour over or upon; to overspread, suffuse (mostly ante-class. and postAug.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    animum esse cordi suffusum sanguinem,

    Cic. Tusc. 1, 9, 19:

    aqua suffunditur,

    flows underneath, diffuses itself, Sen. Q. N. 3, 26, 1 (al. adfunditur):

    intumuit suffusā venter ab undā,

    i. e. from dropsy, Ov. F. 1, 215:

    mane suffundam aquolam,

    Plaut. Curc. 1, 3, 3:

    mare (i. e. aquam marinam) vinis,

    id. Rud. 2, 7, 30:

    jus,

    Col. 12, 9, 2:

    acetum,

    Vitr. 7, 12:

    merum in os mulae,

    Col. 6, 38, 4.—
    B.
    Esp.
    1.
    Of tears, etc., to suffuse, fill, etc.:

    lacrimis oculos suffusa nitentes,

    Verg. A. 1, 228:

    tepido suffundit lumina rore (i. e. lacrimis),

    Ov. M. 10, 360; cf.:

    lupus suffusus lumina flammā,

    id. ib. 11, 368: oculi, qui ad alienam lippitudinem et ipsi suffunduntur, become suffused (with tears), Sen. Clem. 2, 6 med.; cf.:

    ad quas ille voces lacrimis et multo pudore suffunditur,

    Plin. Pan. 2, 8.—
    2.
    Of other fluids, etc., to tinge, imbue, to stain, color:

    agricola et minio suffusus rubenti,

    stained, Tib. 2, 1, 55:

    si cruore suffunduntur oculi,

    become bloodshot, Plin. 23, 1, 24, § 49; so,

    suffusi cruore oculi,

    id. 29, 6, 38, § 126;

    and in a reverse construction: sanguis oculis suffusus,

    id. 20, 13, 51, § 142:

    prodest felle suffusis,

    for those affected with jaundice, id. 22, 21, 30, § 65:

    ulcera alte suffusa medullis,

    Claud. in Eutr. 2, 13; cf.:

    suffusa bilis,

    jaundice, Plin. 22, 21, 26, § 54: lingua est suffusa veneno, Ov. M. 2, 777:

    sales suffusi felle,

    id. Tr. 2, 565:

    (nebulae) suffundunt suā caelum caligine,

    Lucr. 6, 479:

    calore suffusus aether,

    suffused, intermingled, Cic. N. D. 2, 21, 54:

    Hyperionis orbem Suffundi maculis,

    Stat. Th. 11, 121.—
    3.
    Of blushes, etc., to redden, suffuse, color, blush, etc.; cf.:

    littera suffusas quod habet maculosa lituras,

    blurred, Ov. Tr. 3, 1, 15.—

    Of a blush: (Luna) si virgineum suffuderit ore ruborem,

    Verg. G. 1, 430:

    suffunditur ora rubore,

    Ov. M. 1, 484:

    roseo suffusa rubore,

    id. Am. 3, 3, 5:

    Masinissae rubore suffusus,

    Liv. 30, 15, 1:

    vultum rubore suffundere,

    Pacat. Pan. Theod. 4, 4.— Absol.:

    sancti viri est suffundi, si virginem viderit,

    Tert. Virg. Vel. 2; Hier. adv. Jovin. 1, 48. —
    4.
    Prov.: aquam frigidam suffundere, to throw cold water upon, i.e. to calumniate, inveigh against, Plaut. Cist. 1, 1, 36. —
    II.
    Trop.:

    (metus) omnia suffundens mortis nigrore,

    covering, overspreading, Lucr. 3, 39:

    cibo vires ad feturam,

    to supply, Varr. R. R. 2, 8, 4:

    animus in aliquem malevolentiā suffusus,

    overspread, filled, Cic. Fam. 1, 9, 22. — Hence, * suffūsus, a, um, P. a., blushing, bashful, modest:

    suffusior sexus,

    Tert. Anim. 38 med.

    Lewis & Short latin dictionary > subfundo

  • 3 suffundo

    suf-fundo ( subf-), fūdi, fūsum, 3, v. a., to pour below or underneath; to pour into or among; to pour over or upon; to overspread, suffuse (mostly ante-class. and postAug.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    animum esse cordi suffusum sanguinem,

    Cic. Tusc. 1, 9, 19:

    aqua suffunditur,

    flows underneath, diffuses itself, Sen. Q. N. 3, 26, 1 (al. adfunditur):

    intumuit suffusā venter ab undā,

    i. e. from dropsy, Ov. F. 1, 215:

    mane suffundam aquolam,

    Plaut. Curc. 1, 3, 3:

    mare (i. e. aquam marinam) vinis,

    id. Rud. 2, 7, 30:

    jus,

    Col. 12, 9, 2:

    acetum,

    Vitr. 7, 12:

    merum in os mulae,

    Col. 6, 38, 4.—
    B.
    Esp.
    1.
    Of tears, etc., to suffuse, fill, etc.:

    lacrimis oculos suffusa nitentes,

    Verg. A. 1, 228:

    tepido suffundit lumina rore (i. e. lacrimis),

    Ov. M. 10, 360; cf.:

    lupus suffusus lumina flammā,

    id. ib. 11, 368: oculi, qui ad alienam lippitudinem et ipsi suffunduntur, become suffused (with tears), Sen. Clem. 2, 6 med.; cf.:

    ad quas ille voces lacrimis et multo pudore suffunditur,

    Plin. Pan. 2, 8.—
    2.
    Of other fluids, etc., to tinge, imbue, to stain, color:

    agricola et minio suffusus rubenti,

    stained, Tib. 2, 1, 55:

    si cruore suffunduntur oculi,

    become bloodshot, Plin. 23, 1, 24, § 49; so,

    suffusi cruore oculi,

    id. 29, 6, 38, § 126;

    and in a reverse construction: sanguis oculis suffusus,

    id. 20, 13, 51, § 142:

    prodest felle suffusis,

    for those affected with jaundice, id. 22, 21, 30, § 65:

    ulcera alte suffusa medullis,

    Claud. in Eutr. 2, 13; cf.:

    suffusa bilis,

    jaundice, Plin. 22, 21, 26, § 54: lingua est suffusa veneno, Ov. M. 2, 777:

    sales suffusi felle,

    id. Tr. 2, 565:

    (nebulae) suffundunt suā caelum caligine,

    Lucr. 6, 479:

    calore suffusus aether,

    suffused, intermingled, Cic. N. D. 2, 21, 54:

    Hyperionis orbem Suffundi maculis,

    Stat. Th. 11, 121.—
    3.
    Of blushes, etc., to redden, suffuse, color, blush, etc.; cf.:

    littera suffusas quod habet maculosa lituras,

    blurred, Ov. Tr. 3, 1, 15.—

    Of a blush: (Luna) si virgineum suffuderit ore ruborem,

    Verg. G. 1, 430:

    suffunditur ora rubore,

    Ov. M. 1, 484:

    roseo suffusa rubore,

    id. Am. 3, 3, 5:

    Masinissae rubore suffusus,

    Liv. 30, 15, 1:

    vultum rubore suffundere,

    Pacat. Pan. Theod. 4, 4.— Absol.:

    sancti viri est suffundi, si virginem viderit,

    Tert. Virg. Vel. 2; Hier. adv. Jovin. 1, 48. —
    4.
    Prov.: aquam frigidam suffundere, to throw cold water upon, i.e. to calumniate, inveigh against, Plaut. Cist. 1, 1, 36. —
    II.
    Trop.:

    (metus) omnia suffundens mortis nigrore,

    covering, overspreading, Lucr. 3, 39:

    cibo vires ad feturam,

    to supply, Varr. R. R. 2, 8, 4:

    animus in aliquem malevolentiā suffusus,

    overspread, filled, Cic. Fam. 1, 9, 22. — Hence, * suffūsus, a, um, P. a., blushing, bashful, modest:

    suffusior sexus,

    Tert. Anim. 38 med.

    Lewis & Short latin dictionary > suffundo

  • 4 rot

    rot, ruber (blutrot). – rufus (lichtrot, fuchsrot). – rutĭlus (feuergelb oder -rot; goldgelb oder gelbrot). – rubicundus (hochrot, ein starkes, glühendes Rot zeigend). – rubidus (dunkelrot). – purpureus (purpurfarbig, blutfarben u. hochrot mit sanftem Glanz). – miniaceus (mennigrot). – etwas rot, subruber; subrufus; subrubicundus, rubicundulus. – r. im Gesicht, rubicundus. rubicundo ore (von Natur oder von vielem Trinken etc.); pudore od. rubore suffusus (vor Scham errötet). – r. werden, rubescere (eig.); im Gesicht, s. erröten. – r. machen, r. färben, rufare. rutilum reddere (fuchsrot); fucare (purpurrot); cocco tingere (scharlachrot); miniare (mennigrot): r. sein, rubēre (auch vor Scham, z.B. über und über, totis genis).

    deutsch-lateinisches > rot

  • 5 schamrot

    schamrot, rubore suffusus. – erubescens (errötend, [2006] z.B. über und über, totis genis). – sch. werden, s. erröten: sch. machen, ruborem alci elicere od. afferre; rubori alci esse.

    deutsch-lateinisches > schamrot

  • 6 suffundo [2]

    2. suffundo, fūdī, fūsum, ere (sub u. fundo, ere), I) untergießen, 1) einen Stoff unter etwas gießen, unterhalb gießen od. fließen lassen, unterlaufen lassen, a) Flüssigkeiten: liquamen, Apic.: vinum salutare, Macr.: aqua suffunditur, fließt unten, Sen.: sanguis cordi suffusus, das unter dem Herzen strömende Blut, Cic.: intumuit suffusa venter ab unda, von dem darunter befindlichen Wasser, von der Wassersucht, Ov.: sanguis oculis suffusus, unterlaufenes Blut, Plin.: suffusa bilis, unterlaufene Galle, Gelbsucht, Plin. – Sprichw., aquam frigidam subdole suffundere, k.W. untergießen = jmd. verleumden, auf jmd. schmähen, Plaut. cist. 35. – b) Röthe od. Blässe (im Gesicht) unterlaufen lassen, virgineum ore ruborem, jungfräulich erröten, Verg.: rubor Masinissae suffusus est, trat Röte ins Gesicht, Liv.: mediā, colluctatione (mitten im Todeskampfe) animae sese affligenti rubor primum, deinde pallor suffunditur, verbreitet sich über den Sterbenden erst Röte, dann Blässe, Sen.: pallor deinde suffusus est (Blässe überzog ihn [den Halbtoten]), et totum propemodum corpus vitalis calor liquit, Curt. – 2) etwas von etw. unterlaufen lassen = benetzen, färben, auch mit etwas versehen, bedecken, erfüllen, a) übh.: lanae crebro suffusae, Plin.: aether calore suffusus, Cic.: lingua est suffusa veneno, ist unterlaufen, Ov.: suffusus lumina rubrā flammā, mit feurigem Rot, Ov.: littera suffusas quod habet maculosa lituras, verwischte Stellen, Ov.: lacrimis oculos suffusa nitentes, Verg.: oculi suffusi cruore, mit Blut unterlaufen, Plin.: minio suffusus, gefärbt, Tibull.: imbecillos oculos esse scias, qui ad alienam lippitudinem et ipsi suffunduntur, selbst überlaufen (sich mit Tränen füllen), Sen.: felle suffusi, Gelbsüchtige, Plin.: omnia suffundens nigrore, Lucr.: caelum caligine, Lucr. – bildl., oculi suffusi voluptate, Quint.: sales suffusi felle, beißender, hämischer Witz, Ov.: animus nullā in ceteros malevolentiā suffusus, das keine Ader von Übelwollen gegen andere in sich hat, Cic. – b) mit Röte (im Gesicht) überziehen, suffunditur ora (im Gesicht) rubore, Ov.: in ore impudentia multo rubore suffusa, Plin. pan.: vultum rubore suff., rot werden, Pacat. pan.: u. Hieron.: multo pudore (Schamröte) suffundi, Plin. pan.: u. bl. suffundere alqm, schamrot machen, Hieron.: suffundi, schamrot werden, erröten, Tert. – II) an od. auf od. in etwas hingießen, zugießen, aufgießen, eingießen, mare vinis, Meerwasser in die Weine, Plaut.: aquulam, Plaut.: merum, Ov.: merum in os mulae, Colum. – / Varro r.r. 2, 8, 4 lese ich ut cibo suffulciamus vires (vgl. Colum. 6, 24, 4 nisi cibis fulta est [bos]; u. Sen. ep. 95, 22 vino fulcire venas cadentes).

    lateinisch-deutsches > suffundo [2]

  • 7 suffundo

    1. suffundo, (āvī), ātum, āre (sub u. fundo, āre), untergründen = unterbauen, domos paululum modo lapidibus, Varro sat. Men. 524.
    ————————
    2. suffundo, fūdī, fūsum, ere (sub u. fundo, ere), I) untergießen, 1) einen Stoff unter etwas gießen, unterhalb gießen od. fließen lassen, unterlaufen lassen, a) Flüssigkeiten: liquamen, Apic.: vinum salutare, Macr.: aqua suffunditur, fließt unten, Sen.: sanguis cordi suffusus, das unter dem Herzen strömende Blut, Cic.: intumuit suffusa venter ab unda, von dem darunter befindlichen Wasser, von der Wassersucht, Ov.: sanguis oculis suffusus, unterlaufenes Blut, Plin.: suffusa bilis, unterlaufene Galle, Gelbsucht, Plin. – Sprichw., aquam frigidam subdole suffundere, k.W. untergießen = jmd. verleumden, auf jmd. schmähen, Plaut. cist. 35. – b) Röthe od. Blässe (im Gesicht) unterlaufen lassen, virgineum ore ruborem, jungfräulich erröten, Verg.: rubor Masinissae suffusus est, trat Röte ins Gesicht, Liv.: mediā, colluctatione (mitten im Todeskampfe) animae sese affligenti rubor primum, deinde pallor suffunditur, verbreitet sich über den Sterbenden erst Röte, dann Blässe, Sen.: pallor deinde suffusus est (Blässe überzog ihn [den Halbtoten]), et totum propemodum corpus vitalis calor liquit, Curt. – 2) etwas von etw. unterlaufen lassen = benetzen, färben, auch mit etwas versehen, bedecken, erfüllen, a) übh.: lanae crebro suffusae, Plin.: aether calore suffusus, Cic.: lingua est suffusa veneno, ist unterlaufen, Ov.: suffusus lumina rubrā
    ————
    flammā, mit feurigem Rot, Ov.: littera suffusas quod habet maculosa lituras, verwischte Stellen, Ov.: lacrimis oculos suffusa nitentes, Verg.: oculi suffusi cruore, mit Blut unterlaufen, Plin.: minio suffusus, gefärbt, Tibull.: imbecillos oculos esse scias, qui ad alienam lippitudinem et ipsi suffunduntur, selbst überlaufen (sich mit Tränen füllen), Sen.: felle suffusi, Gelbsüchtige, Plin.: omnia suffundens nigrore, Lucr.: caelum caligine, Lucr. – bildl., oculi suffusi voluptate, Quint.: sales suffusi felle, beißender, hämischer Witz, Ov.: animus nullā in ceteros malevolentiā suffusus, das keine Ader von Übelwollen gegen andere in sich hat, Cic. – b) mit Röte (im Gesicht) überziehen, suffunditur ora (im Gesicht) rubore, Ov.: in ore impudentia multo rubore suffusa, Plin. pan.: vultum rubore suff., rot werden, Pacat. pan.: u. Hieron.: multo pudore (Schamröte) suffundi, Plin. pan.: u. bl. suffundere alqm, schamrot machen, Hieron.: suffundi, schamrot werden, erröten, Tert. – II) an od. auf od. in etwas hingießen, zugießen, aufgießen, eingießen, mare vinis, Meerwasser in die Weine, Plaut.: aquulam, Plaut.: merum, Ov.: merum in os mulae, Colum. – Varro r.r. 2, 8, 4 lese ich ut cibo suffulciamus vires (vgl. Colum. 6, 24, 4 nisi cibis fulta est [bos]; u. Sen. ep. 95, 22 vino fulcire venas cadentes).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > suffundo

  • 8 suffundō (sub-f-)

        suffundō (sub-f-) fūdī, fūsus, ere,    to pour below, pour into, pour upon, overspread, suffuse, infuse: animum esse cordi suffusum sanguinem: intumuit suffusā venter ab undā, i. e. from dropsy, O.: lumina rore (i. e. lacrimis), O.: lingua est suffusa veneno, O.: calore suffusus aether, intermingled: Littera suffusas quod habet lituras, blurred, O.: virgineum ore ruborem, cause to blush, V.: suffunditur ora rubore, O.: minio suffusus, stained, Tb.: Masinissae rubor suffusus, L.—Fig.: animus nullā in ceteros malevolentiā suffusus, with no vein of malice.

    Latin-English dictionary > suffundō (sub-f-)

  • 9 rubor

    rubor, ōris, m. (rubeo), die Röte, das Rot, I) als Färbestoff: a) rote Schminke, fucati medicamenta (Schönheitsmittel) candoris et ruboris, Cic. or. 79. – b) Purpur, Tyrii rubores, Verg. georg. 3, 307: molles rubores, Sen. Herc. Oet. 664 (668). – II) als Beschaffenheit: 1) als dauernde: a) übh.: cocci, Plin. u. Solin.: purpurascens (caeli), Ambros.: puniceus de mole cruor manabat, et intra temporis exiguum rubor evanescere coepit, Ov. – b) die Röte, das Rot der Haut, bes. des Gesichts, der rote Teint, est illi facies liberalis, multo sanguine, multo rubore, Plin. ep.: ille fusus et candore mixtus rubor (der Venus), Cic.: mixtus candore rubor, Ov.: nullus in ore rubor, Ps. Verg. Cir. 180. – 2) als vorübergehende Beschaffenheit: a) die Röte, das Rot der Haut übh., pectora traxerunt tenuem percussa ruborem, Ov.: flammae latentis indicium rubor est (bei Pestkranken), Ov.: alqm in ruborem dare, braun u. blau schlagen, Plaut. capt. 962. – b) die Röte der Augen, des Gesichts beim Zorn, saepe suum fervens oculis dabat ira ruborem, Ov.: multus ore toto rubor, Sen. – c) die Röte der Scham, das Erröten, die Schamröte, verecundus, Ov.: subitus invita notavit ora rubor, Ov.: Masinissae rubor suffusus, Liv.: ruborem alci inicere, Cornif. rhet.: rubores alci elicere, Cornif. rhet.: ruborem afferre, einen schamrot machen, Tac.: sine ullo rubore mentiri, Apul.: duas res ei rubori fuisse, Liv.: Latmius Endymion non est tibi, Luna, rubori, du brauchst nicht zu erröten über usw., Ov.: m. folg. Genet. Gerund., magnus caelestibus iniectus est rubor ulterius adversus eam saeviendi gentem, quae etc., Val. Max. 1, 1, 15: unde mihi rubori est (weshalb ich sogar erröten muß) m. folg. quod (daß), Tac. ann. 14, 55: alci non rubori est (jmd. braucht nicht zu erröten) m. folg. Infin., Ov. am. 3, 14, 21. – dah. meton., α) die Schamhaftigkeit, Verschämtheit, Cic. de or. 2, 242. – β) der Grund zur Scham, die Beschämung, Schande, Cic. de rep. 4, 6. Liv. 4, 35, 11. Val. Max. 3, 4, 5 u.a. Curt. 9, 7 (29), 25; verb. rubor ac dedecus, Tac. hist. 1, 30: magno cum rubore civitatis, zur großen Sch. des St., Val. Max. 9, 1, 8: u. rubor est alci (es ist beschämend für jmd.) mit folg. Infin., Ov. art. am. 3, 167. Val. Max. 4, 4, 5: nec rubor inter comites aspici, Tac. Germ. 13.

    lateinisch-deutsches > rubor

  • 10 rubor

    rubor, ōris, m. (rubeo), die Röte, das Rot, I) als Färbestoff: a) rote Schminke, fucati medicamenta (Schönheitsmittel) candoris et ruboris, Cic. or. 79. – b) Purpur, Tyrii rubores, Verg. georg. 3, 307: molles rubores, Sen. Herc. Oet. 664 (668). – II) als Beschaffenheit: 1) als dauernde: a) übh.: cocci, Plin. u. Solin.: purpurascens (caeli), Ambros.: puniceus de mole cruor manabat, et intra temporis exiguum rubor evanescere coepit, Ov. – b) die Röte, das Rot der Haut, bes. des Gesichts, der rote Teint, est illi facies liberalis, multo sanguine, multo rubore, Plin. ep.: ille fusus et candore mixtus rubor (der Venus), Cic.: mixtus candore rubor, Ov.: nullus in ore rubor, Ps. Verg. Cir. 180. – 2) als vorübergehende Beschaffenheit: a) die Röte, das Rot der Haut übh., pectora traxerunt tenuem percussa ruborem, Ov.: flammae latentis indicium rubor est (bei Pestkranken), Ov.: alqm in ruborem dare, braun u. blau schlagen, Plaut. capt. 962. – b) die Röte der Augen, des Gesichts beim Zorn, saepe suum fervens oculis dabat ira ruborem, Ov.: multus ore toto rubor, Sen. – c) die Röte der Scham, das Erröten, die Schamröte, verecundus, Ov.: subitus invita notavit ora rubor, Ov.: Masinissae rubor suffusus, Liv.: ruborem alci inicere, Cornif. rhet.: rubores alci elicere, Cornif. rhet.: ruborem afferre, einen schamrot machen, Tac.: sine ullo rubore mentiri,
    ————
    Apul.: duas res ei rubori fuisse, Liv.: Latmius Endymion non est tibi, Luna, rubori, du brauchst nicht zu erröten über usw., Ov.: m. folg. Genet. Gerund., magnus caelestibus iniectus est rubor ulterius adversus eam saeviendi gentem, quae etc., Val. Max. 1, 1, 15: unde mihi rubori est (weshalb ich sogar erröten muß) m. folg. quod (daß), Tac. ann. 14, 55: alci non rubori est (jmd. braucht nicht zu erröten) m. folg. Infin., Ov. am. 3, 14, 21. – dah. meton., α) die Schamhaftigkeit, Verschämtheit, Cic. de or. 2, 242. – β) der Grund zur Scham, die Beschämung, Schande, Cic. de rep. 4, 6. Liv. 4, 35, 11. Val. Max. 3, 4, 5 u.a. Curt. 9, 7 (29), 25; verb. rubor ac dedecus, Tac. hist. 1, 30: magno cum rubore civitatis, zur großen Sch. des St., Val. Max. 9, 1, 8: u. rubor est alci (es ist beschämend für jmd.) mit folg. Infin., Ov. art. am. 3, 167. Val. Max. 4, 4, 5: nec rubor inter comites aspici, Tac. Germ. 13.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > rubor

  • 11 rubor

    rŭbor, ōris, m. [rubeo], redness of all shades, cf. Gell. 2, 26, 5 (class.).
    I.
    In gen.:

    candore mixtus rubor,

    Cic. N. D. 1, 27, 75:

    medicamenta ruboris,

    id. Or. 23, 79; cf. Ov. M. 3, 491; id. Am. 3, 3, 5 sq.:

    cui plurimus ignem Subjecit rubor,

    Verg. A. 12, 66 sq.:

    quidam ruboris acerrimi,

    Sen. Q. N. 1, 14, 2; Plin. 11, 38, 91, § 224:

    in ore impudentia multo rubore effusa,

    Plin. Pan. 48, 4; Tac. Agr. 45:

    cocci,

    Plin. 10, 22, 29, § 56.— Plur.:

    Tyrios incocta rubores,

    i. e. purple, Verg. G. 3, 307:

    molles rubores,

    Sen. Herc. Oet. 664.—
    II.
    In partic., a blush.
    A.
    Lit.:

    pudorem rubor consequitur,

    Cic. Tusc. 4, 8, 19:

    Masinissae haec audienti non rubor solum suffusus, sed lacrimae etiam obortae,

    Liv. 30, 15:

    verecundus,

    Ov. M. 1, 484; cf. id. ib. 2, 450; 4, 329;

    6, 47.—In a comic equivoque: in ruborem te totum dabo,

    I will make you red all over, Plaut. Capt. 5, 2, 9 (cf. id. Truc. 2, 2, 37 sq.).—
    B.
    Meton. (causa pro effectu), shamefacedness, bashfulness, modesty (syn. pudor;

    not freq. till after the Aug. per.): (orator) praestet ingenuitatem et ruborem suum verborum turpitudine et rerum obscenitate vitandā,

    Cic. de Or. 2, 59, 242; cf.:

    ruborem incutere,

    Liv. 45, 37 fin.:

    ruborem afferre,

    Tac. A. 13, 15:

    vox, quae vel rabulae cuivis ruborem inicere potest,

    to put to the blush, Auct. Her. 4, 10, 14:

    vultu modesto ruborisque pleno (shortly after: verecundia oris),

    Suet. Dom. 18:

    proprius,

    Tac. H. 4, 7:

    antiquitatis,

    Plin. 36, 1, 2, § 4.—
    2.
    Esp., after the Aug. per., by a further meton. (like pudor), the cause of shame; shame, disgrace:

    censoris judicium nihil fere damnato nisi ruborem affert,

    Cic. Rep. 4, 6, 6:

    nec tunicam tibi sit posuisse, rubori,

    Ov. Am. 3, 14, 21; cf.:

    duas res ei rubori fuisse, unam, quod, etc.,

    Liv. 45, 13; 4, 35, 11; so,

    rubori est (alicui),

    Tac. A. 14, 55 fin.; 11, 17;

    for which also: nec rubor est emisse palam,

    Ov. A. A. 3, 167; Tac. G. 13:

    minorem quippe ruborem fore in juris iniquitate, quam si, etc.,

    Liv. 4, 35 fin.; cf.:

    nil tua facta ruboris habent,

    Ov. H. 20, 204:

    rubor ac dedecus penes omnes,

    Tac. H. 1, 30:

    saepe minus est constantiae in rubore quam in culpā,

    Curt. 9, 7, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > rubor

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»